گلستان شعر و سبک اهل بیت (ع)

دل سائل به نظرهای کریمانه خوش است

بر در دوست نشستن چه فقیرانه خوش است

با گدایی درش منصب شاهانه خوش است

مست ساقی شدن از گوشه ی میخانه خوش است

مستی جان من از جام حسین است حسین

چشم دریاییم از نام حسین است حسین

عالمی دایره و نقطه پرگار حسین

رحمت واسعه حضرت دادار حسین

پسر فاطمه و حیدر کرار حسین

بر عقیله شده او دلبر و دلدار حسین

بی نیاز از همه عالم شده محتاج درش

شده روشن همه عالم به نگاه قمرش

هر که شد خاک نشین در او بالا رفت

قطره ای آمد و از درگه او دریا رفت

بی نشان آمد و زین در چقدر آقا رفت

هر که دیدار حسین رفت ز پایین پا رفت

تا که بر سینه دو دستی ز ارادات آمد

عرض حاجت به زبان نامده حاجت آمد

اوست آنکس که غمش دیده ی تر می خواهد

عطر سیب حرمش فیض سحر می خواهد

نکته اینجاست هر آنکس که نظر می خواهد

عاشقی کار حسین است جگر می خواهد

نوکری می طلبد راه حسین بن علی

بی سری می طلبد راه حسین بن علی

می چکد خون دل از رشته ی مویت بر نی

میرسد صوت خوش از نای گلویت بر نی

بس که زیبا شده ان روی نکویت بر نی

سنگها بوسه گرفتند ز رویت بر نی

روی نی قاری قرآن پیمبر شده ای

آتشی بر دل غمدیده خواهر شده ای

ناصر شهریاری