گلستان شعر و سبک اهل بیت (ع)

روا مدار که تا خصم کینه پرور تو

به اشک دیده من کف زند برابر تو

به خیمه منتظر است تا دوباره برگردی

خودت بگو که چه گویم جواب مادر تو

غزال من بگو از چه شکسته فرق سرت

همای من ز چه غرق به خون شده پر تو

بدان امید کنم خالی از دهان تو خون

که یک پدر شنوم من زعمق حنجر تو

چگونه دل بکنم از تو جان من  که هنوز

نرفته از نظر من وداع آخر تو

میان این همه نا محرم است خواهر من

گمان نمیکنم اصلا شود باور تو

به غربت پدرت گریه کرده ای گویا

پدر فدای تو دیده ز خون تر تو

به هر طرف نگرم یک نشانی از تو بود

تمام دشت علی پر شده ز پیکر تو

 چنان شکافته فرق سرت جوان من

که نیست قابل دیدن چو پیکرت سر تو