گلستان شعر و سبک اهل بیت (ع)

باز آ قنوت باغچه را مستجاب کن

این خاک تشنه بی‌تو به باران نمی‌رسد

باغ خزان زده به بهاران نمی‌رسد

 خورشیدی و زمین و زمان در مدار توست

مولای من بیا که جهان بی‌قرار توست

 تنها تو منجی بشر و آدمیتی

اصلاً تویی که فلسفه ی خاتمیتی

 تو سِرّ سجده‌های ملائک بر آدمی

تو رازِ سر به مُهرِ سحرهای عالمی

 ماتمکده‌ست کعبه ی بی‌تو، خلیل عشق

چشمان توست کعبه، بیا ای دلیل عشق

 با صد هزار جلوه ی مشهود می‌رسی

با نغمه ی الهی داوود می‌رسی

 موسی شدی و طور به سویت شتافته‌ست

نیل است که به شوق تو سینه شکافته‌ست

  سیمای تو ز یوسف مصری ملیح تر

همراه تو مسیح و تو از او مسیح تر

آیات حسن و فضل و کمال تو بی‌حد است

خوی و خصال تو همه عین محمد است

 همراه توست معجزه‌های پیمبری

داری به روی شانه عبای پیمبری

 مولا بیا به دین بده روح دوباره ای

با ذوالفقار فتح، شکوه دوباره ای

 برپاست نهروان و جمل‌های دیگری

بیت الحرام و لات و هُبَل‌های دیگری

 هر سنگ را نگاه تو سجّیل می‌کند

یا هر پرنده را چو ابابیل می‌کند

 باز آ که دست ظلم و ستم را قلم کنی

باز آ که باز عدل علی را علم کنی

 باز آ که در مدینه قیامت به‌پا شود

صحن و سرای حضرت زهرا بنا شود

 در چشم تو شکوه الهی خلاصه است

صلح و جهاد تو همه عین حماسه است

 در هر نگات نور خدا موج می‌زند

امید سیدالشهدا موج می‌زند

 آمیزه ی صلابت و احساس دیدنی ست

در قامتت رشادت عباس دیدنی ست

 سمت تو آب‌های روان سجده می‌کنند

بر خاک پات مُلک و مکان سجده می‌کنند

 بی‌انتهاست لایتناهی ست علم تو

آئینه ی علوم الهی ست علم تو

 تا واژه واژه ات ملکوت حقایق است

در هر نگات جلوه ی صد صبح صادق است

 داری به دوش پرچم باب الحوائجی

در دست توست خاتم باب الحوائجی

 چشم رئوف توست بهشت برین ما

نور ولایتت شده حصن حصین ما

 دلبستگی به رحمت تو در نهاد ماست

پلکی بزن، نگاه تو باب المراد ماست

 شوق تو در هدایت ما بی‌نهایت است

چشمان روشن تو چراغ هدایت است

 برپا شده ست در دل عالم چه محشری

دیگر بتاب ماه خدا! یابن عسکری

 من تشنه ی نگاه توأم أیها العزیز

دلتنگ روی ماه توأم أیها العزیز

 تا کی نصیب ماست «اَرَی الخَلق» و «لا تُری»

کی می‌شود نوای «اَنا المَهدی» تو را ...

 از سمت کعبه بشنوم ای جانِ جانِ جان

«عَجّل عَلی ظُهُورِکَ یا صاحِبَ الزّمان»