گلستان شعر و سبک اهل بیت (ع)

حرم امـــــن، نگاه توکــــــــه باشد بهتر

گله از چشم سیاه توکـــــــــه باشد

بهتر زنذگی بی تواگرهست خدایی ننگ است

مرگ درخیل سپاه توکــــــــه باشد بهتر

سایه ات تا که بماند به سر اهل حـــرم

نعش ها بر سرراه توکــــــه باشد بهتر

کفن ماســـــت دوتا برگ برات جنــــت

پای این برگه گواه توکــــــه باشد بهتر

دوقمر از سحر خانــــــــه زینب هستیم

مادوتا شیر نر خانــــــــه زینب هستیم

سر زلف تو سلامــت سرمارفت به باد،

مادر مابجزعشــــقت که به ما یاد نداد

از ازل دست تمنــــای دو عاشق پیشه

پای شش گوشه آن قــلب رحـیمت افتاد

به نخ معجــــــر زینب،به نــخ چادر او

می دهد چشم تو آخر به دل ما دو،مراد

احتیاطاً که به انــــگور لبت دست زدیم

سفره ای پهن شد از این هــوس مادرزاد

حکم شـد تا که علی اکبر زینــــــب باشیم

مرهــم زخم دل مضظر زیـــــــــنــب باشیم

سرچه خوبست که درپـــات سرِنیـــزه شود

بدنـــــی زودتــــر از توســــپرِ نــیزه شود

مثل آن لحظــــــــــــه تاریـــــــخی ارباًاربا

واشــــــود راه وتماماً گــــــــذر نیزه شود

بین هرچیزکه فکرش به سر دشمن هست

به قد و قامــــــت مان تا کـــمر نیزه شود

شاخه ادعـــــــیه مادرمان ازطــــــوباست

آرزوکـــــــرده تن ما شجـــــــر نیزه شود

سفره نذری ابالفضل(ع) ادا خـــواهد شد

حاجت عمه سادات (س) ادا خــــواهد شد

رضا دین پرور