گلستان شعر و سبک اهل بیت (ع)

دریا صدا زد ای لبت عطشان من آبم
آبی بنوش ای آتشت کرده کبابم

عباس گفت ای آب حاشا کز تو نوشم
اخر اید صدای ناله ی اصغر به گوشم

دریا صدا زد ساقی عطشان که دیده
ای بحر را هم داده آب از اشک دیده

عباس گفت ازتشنگان شرمنده هستم
آخر نگاه فاطمه باشد به دستم

دریا صدا زد تو همه هستِ حسینی
برو بگیردهانی تر کن که خود دستِ حسینی

عباس گفت اوست مولا من غلامم
به یاد او بُوَد آب روان آتش به کامم

دریا صدا زد ای زده آتش به هستم
من چون تو بر داغ لب تو تشنه هستم

عباس گفت تشنه تر از تو رباب است
در سینه اش آتش به جای شیر ناب است

دریا صدا زد گر نمی نوشی ز من آب
آب ازچه همراه میبری بااین تب و تاب!

عباس گفت وعده دادم برسکینه
تا آب ارم بهر گل های مدینه...