گلستان شعر و سبک اهل بیت (ع)

ما از ازل گدای امام رضا شدیم

تا سائل سرای امام رضا شدیم

چون شامل دعای امام رضا شدیم

دیوانه ای برای امام رضا شدیم

الحق که مبتلای امام رضا شدیم

شکر خدا به مهر رضا زنده ایم ما

عمری حدیث عشق ورا خوانده ایم ما

از لطف بی حدش همه شرمنده ایم ما

تا روز حشر زنده و پاینده ایم ما

امروز اگر فدای امام رضا شدیم

در پای عشق او همه دیوانه گشته ایم

او شمع محفل و همه پروانه گشته ایم

ریزه خوران سفره ی این خانه گشته ایم

از مردم جهان همه بیگانه گشته ایم

روزی که آشنای امام رضا شدیم

خیر تمام ارض و سما در رضای اوست

چونکه رضای آل عبا در رضای اوست

پس عاقبت به خیری ما در رضای اوست

ما نیز چون رضای خدا در رضای اوست

تسلیم بر رضای امام رضا شدیم

آن ها که از ازل به رضا مبتلا شدند

در پای عشق او همه آخر فدا شدند

بی قیمت آمدند ولی پر بها شدند

دیگر به پیش ما همه شاهان گدا شدند

وقتی که ما گدای امام رضا شدیم

درحج او حج خدا هم گرفته ایم

تنها نه مکه کرببلا هم گرفته ایم

بیمار آمدیم و شفا هم گرفته ایم

از بس کرم نموده و ما هم گرفته ایم

شرمنده عطای امام رضا شدیم

روزی که درد خویش به ابن شبیب گفت

از تیغ شمر گفت و ز خد التریب گفت

از سم اسب گفت و جسم الصلیب گفت

زان لحظه ای که از غم شاه غریب گفت

گریان روضه های امام رضا شدیم