گلستان شعر و سبک اهل بیت (ع)

زمزمه - واحد

شد خزان در جوانی بهارم

همدمی غیر از اشکم ندارم

ظلمِ کافر آتشم زد ، زهر همسر آتشم زد

لیکن از اینها فزونتر ، داغ مادر آتشم زد

من غریبم

******

آتش غم زد از دل شراره

مثل بابا جگرم شد پاره

در غریبی ناله دارم ، سر به خاکِ غم گذارم

دارم این دَم بین حجره ، تشنه لب جان می سپارم

من غریبم

******

همچون لاله پژ مردن چه سخت است

تشنه لب جان سپردن چه سخت است

آه از آن اندوه و غوغا ، قتلگاه و خیل اَعداء

شد لبش چون چوب خشکی ، از عطش فرزند زهرا

ای حسین جان